Rabu, 24 Oktober 2018

nalika simbok mogok cerewet


Nalika Simbok Mogok Cerewet
“Lukas tasmu ojo mbok uncalne nang kursi!” kandane Simbok sangka pawon. Lukas lagi wae nyenden nang kursi.
  Lukas durung nguncalne tas nang kursi. Uh, simbok gawe kahanan sing panas iki lan gerah sansoyo nambah panase ati lukas lan omongane sing mesti ora ngolehi lan ngokon iki iku.
Sakruhe lukas, simbok’e kanca – kancane ora ono sing cerewet koyo simbok ku.
“Lukas..” Simbok ngandani lukas maneh
“Ngeh mbok ngeh.. Lukas ngumun, simbok saben dino saben dino nyeneni lan ora ngolehi iki kui. Simbok’e konco – koncoku ora ana sing cerewet kaya simbok’e” gremeng lukas, medot omongane simbok lan ngadek sak suene ngerti simbok nang anding lawang.
Ibu banjur nggrundel lan gedak gedek. Lukas pancen angel banget diatur, ora sopan lan lumuh, asing nyebabake ibu kesel. Mbok piye, neh ben lukas berubah. Ing kasuyatan, ibu nindhaake iku kanggo dheweke uga, nanging lukas tansah ngira simbok cerewet. Lukas kudu kena ganjaran saka kelakuanne ben sadar, simbok batin.
  Kaya biasane, lukas mesti bingung lak arep budal sekolah.
“Mbok, kasutku nng di ? takok lukas mbengok.
“Ndek wingi lah mu ndeleh nang ndi?”. Ibu genti tekok karo nyiapne sarapan, nanging ibu ora ndumel lan sibuk ngoleki kaya biasane.
“Wes aku....., “ lukas ora ngelanjutne omongane sak elengi wonge nguncalne sepatu lan kasut ngono ae ning isor tundakan.
Lukas gage – gage ngoleki lan pener, kasute ngletak ning kana, nanging sisihe ora ngerti parane. Wektu lukas entek kanggo ngolek’i kasute.
“Mas Lukas nggoleki opo?” takone Ribka, adine sing wes rapi gawe seragam lan tas sekolah.
“Kowe ngerti kasute mas pora?”
“Dek winggi Ribka ngerti snowy nyokot salah sawijining barang .... kiro – kiro kui opo kasutmu mas. Opo kasutmu sing jempolane warnane biru mas?.”
“Iyo pener, sakiki neng ndi ?.
Ribka gedak – gedek lan gage – gage menyang nggon mangan amarga simbok nyeluk ngakon sarapan.
Lukas mecucu karo mrengut. Kepekso deweke nganggo kasut liyo amarga ora ono wektu kanggo goleki. Opo maneh dino iki deweke ora pengen di hukum amarga telat. Snowy tanah kebacut, seneng nyokoti kasut nganti bolong. Opo snowny pikir kasut iku balong! batine Lukas. Paling amarga iku simbok mesti nesu nek lukas ora nyimpen sepatu lan kasut neng rak sepatu.
“Lukas oleh pora aku ndelok tugas prakarya mu? Nek aku ke gawe grobak surung songko kayu”takone Bimo karo ndudohne hasil karyane, ngepasi Lukas lagi teko ndeleh tas ning isor mejo.
Lukas kaget, minggu dekwingi pak gondo ngewehi tugas gawe keterampilan songko kayu lan Lukas ora eling blas. Piye carane dheweke iso lali? Biasane simbok mesti ngelengne. Wajahe Lukas pucet lan ndunduk lemes wis kebayanng ning mripate hukuman opo sing bakal diterima. Sak suwene iki Lukas mesti didadekne conto dadi murid sing rajin lan disiplin.
Nanging minggu iki dheweke wis ping pindo lali ngerjakne tugas sekolah. Jan isine Lukas nek di kongkon ngadek ning ngarep kelas. Arep tak delekne nang di wajahku iki? Batine Lukas.
“Simbok aku ora nemoke pensil wernaku, opo simbok ngerti?”. Lukas nyawang simbok kanthi arep – arep cemas. Mripate kanthon mbrebes arep nangis. Lukas nyaba nahan arep nangis. Dino iki ana pelajaran ngambar lan Bu Rasti ngakon para murid ngowo pensil warna. Lukas ora gelem diseneni neng ngarepe konco – konco sak kelase amarga ora nggowo pensil werno.
“La yo mboh simbok ora eruh. Kowe dewe ora seneng nak simbok  ngelengne ngakon deleh lan nyimpen barang – barang sing uwis kok enggo nang  ngone to ??”.
“Iya, nanging dino iki ana pelajaran ngambar lan kudu ngunaake pensil werno” omonge Lukas nganggo suara lirih
“Nyiliho koncomu!”
Lukas meneng, simbok blas ora gelem ngewangi ngoleki, nek dheweke ora cepet – cepet budal sekolah bisa telat. Lukas budhal sekolah ora semangat tanpa nggawo pensil wernane. Opo mungkin gambarane iso nyenengne, pensil werno ne yaiku pensil werna sing apik, hadiah songko pakde yosep songko luar negri, mesti regone larang. Ora mungkin nyilih nggone kancane. Lukas mengeluh nelongso. Lukas getun karo sikape sing sembrono lan lalenan. Mungken mergo kuwi ibu mesti ngelingake, mesti cerewet marang awake.
Awit omong simbok cerewet ora kaya simbok’kanca kancane, Ibu ora nglarang maneh lan mrintah. Simbok ora ngelengne maneh kanggo sinau utawa nakokake dheweke wes ngarap PR opo urung?. Ibu ora ngelingake maneh kanggo ngecek maneh peralatan sekolah sing kudu di gowo utawa nakokake enek tugas apa songko sekolah lan liya – liyane. Simbok ora pernah mbengok utawa nesu nalika dheweke ora nyimpen tas, sepatu utawa barang – barange sing wis dinggo neng panggone.
Awale Lukas ngroso seneng ora ngrungokne bengokane simbok, larangane lan omelane simbok kaya ercon kui. Tapi, gara – gara simbok ora cerewet eneh, dino  - dino Lukas dadi ora karuan. Sak kabehe ora mlaku kaya dipingini. Tibake, simbok nglakoni kabeh kui amarga ngerti sing apik kanggo Lukas.



Sumber : http://analydiap/blogspot.com/2015/01/ketika-ibu-mogok-cerewet-suara-merdeka.html?m=1

Tugas Bahasa Jawa

Kelompok 3
Nama Anggota :
-        Ika Nur Kholifah         (15)
-        Laviola Anggelo Putri  (22)
-        Murtini                      (34)
-        Nancy Septiyana         (37)
-        Nanda Ariska             (38)


SMK NEGERI 1 MAGETAN
TahunPelajaran 2018/2019

Ketika Ibu Mogok Cerewet
"Lukas, tasmujangankamulemparkankekursi!Janganlupajugasimpansepatumu di lemarisepatu!" teriakIbudaridapurbegitu Lukas barusajamenyandarkantubuhnya di kursi.
Lukas urungmelempartasnyakekursi.Ukh, Ibumembuatsiang yang panasdangerahsemakinmenambahpanashati Lukas sajadenganteriakannya yang selalumelarangdanmenyuruhini-itu.Setahu Lukas, ibuteman-temannyatidakada yang secerewetIbu.
"Lukas...!" teriakIbulagi.
"Iya, Bu, iya. Lukas heran, deh, setiaphariIbuselalusajamengomeldanmelarangini-itu.Ibuteman-teman Lukas juganggakada yang secerewetIbu," gerutu Lukas, menyela kata-kata IbuserayabangkitbegitumelihatIbumuncul di ambangpintu.
Ibumenghelanapasdanmenggeleng-gelengkankepalanya.Lukas memangsulitdiatur, sembronodanpemalas, sehinggakerapmembuatIbukesal.Entahbagaimanalagi agar Lukas berubah.Padahal, Ibumelakukannyauntukkebaikannyajuga, tapi Lukas selalumenganggapIbucerewet.Lukas haruskenabatunyadulu agar sadar, batinIbu.
Sepertibiasa, Lukas selalusibukbilahendakpergisekolah.
"Ibu, kauskakiku di mana?" tanya Lukas berteriak.
"Kemarinkamusimpan di mana?"Ibubalikbertanyaserayamenyiapkansarapanpagi, tapiibutidakmengomeldanikutsibukmencarisepertibiasa.
"Sudahaku...," Lukas tidakmelanjutkan kata-katanya.Seingatnya, iamelemparsepatudankaus kaki begitusaja di bawahtangga. Lukas segeramencaridanbenar, kaus kaki tergeletak di sana, namun yang sebelahlagientahkemana. Waktu Lukas jaditersitauntukmencarinya.
"Kak Lukas mencariapa?" tanyaRibka, sang adik yang telahrapidenganseragamdantassekolah.
"Kamulihatkaus kaki Kakak?"
"KemarinRibkalihat Snowy sedangmenggigitisesuatu.... Jangan-janganitukaus kaki Kakak.Apa yang bagianjarinyaberwarnabiruitu, Kak?”
"Iya, benar.Sekarang di mana?"
Ribkamenggelengkankepalanyadanbergegasmenujuruangmakankarenaibumemanggilnyauntuksarapan.
Lukas cemberutsembarimeggerutu.Terpaksaiamemakaikaus kaki yang lain karenatidakadalagiwaktuuntukmencari. Apalagihariiniiatidakmaudihukumkarenaterlambat. Snowy memangketerlaluan, senangmenggigitikaus kaki sampaiberlubang.Apa Snowy pikirkaus kaki adalahtulang! batin Lukas. MungkinkarenaituIbuselalumarahbila Lukas tidakmenyimpansepatudankaus kaki di lemarisepatu.
"Lukas, bolehkahakumelihattugasprakaryamu?Kalauakusihmembuatgerobakdorongdarikayu," tanyaBimosambilmemperlihatkanhasilkaryanyaketika Lukas barusajamenaruhtas di bawahmeja.
Lukas tersentak.Minggulalu Pak Gondomemberitugasmembuatketrampilandarikayudaniatidakingatsamasekali. Bagaimanamungkiniabisalupa? Biasanyaibuselalumengingatkan.Wajah Lukas pucatseketikadantertunduklemas.Terbayangsudah di matanyahukumanapa yang akaniaterima. Selamaini Lukas selaludijadikancontohsebagaimurid yang rajindandisiplin.Tapidalammingguini, iasudahdua kali lalaimengerjakantugassekolah. Alangkahmalusaatiaharusberdiri di mukakelas. Mau disembunyikan di manamukaini?batin Lukas.
"Ibu, akutidakmenemukanpinsilwarnaku, apaIbumelihatnya?"Lukas menatapIbudenganharap-harapcemas.Dua bola matanyanampakberkaca-kaca.Lukas berusahamenahantangisnya.HariiniadapelajaranmenggambardanIbuRastimenyuruhparamuridmembawapinsilwarna. Lukas tidakmaudimarahidi depanteman-temansekelasnyabilatidakmembawapinsilwarna.
"ManaIbutahu.KamusendiritidaksukakalauIbumengingatkanmu agar meletakkandanmenyimpanbarang-barang yang sudahkamupakai di tempatnya, 'kan?"
"Iya, tapihariiniadapelajaranmenggambardanharusmenggunakanpinsilwarna," ujar Lukas dengansuaralirih.
"Pinjamsajamiliktemanmu."
Lukas terdiam.Ibusamasekalitidakmembantunyamencari. Jikatidaksegerakesekolahiabisaterlambat. Lukas pergikesekolahtanpasemangat.Tanpapinsilwarnamiliknya, manamungkinhasilgambarnyaakanmemuaskan. Pinsilwarnanyaadalahpinsilwarna yang bagus, hadiahdari Om Yosefsaatpergikeluarnegeri.Pastiharganyajugamahal.Lagi pula, meminjammiliktemannyatidakmungkinsebebasmenggunakanmiliknyasendiri.Lukas mendesahsedih.Menyesalisikapnya yang sembronodanpelupa.MungkinkarenaituIbuselalumengingatkannya, selalucerewetpadanya.
SejakmengatakanIbucerewettidaksepertiibuteman-temannya, Ibutidaklagimelarangdanmemerintahini-itu.Ibutidaklagimengingatkannyauntukbelajarataumenanyakanapaiasudahmengerjakan PR ataubelum? Ibutidaklagimengingatkannyauntukmengecekulangperalatansekolah yang harusiabawaataumenanyakanadatugasapadarisekolahdan lain-lain. Ibujugatidakpernahberteriakataumarahketikaiatidakmenyimpantas, sepatuataubarang-barang yang sudahiapakaipadatempatnya. Semula Lukas merasasenangtidakmendengarteriakan, larangandanomelanIbu yang sepertipetasanitu.Tapi, gara-garaIbutidakcerewetlagi, hari-hari Lukas menjadikacau.Semuanyatidakberjalandenganbaik.Ternyata, Ibumelakukansemuaitukarenatahu yang terbaikuntuknya.
Lukas menyesal, sangatmenyesal.PulangsekolahnantiiaakanmemintamaafpadaIbudanmemeluknya. Lukas hanyainginIbu yang dulu.Ibu yang cerewet, yang melakukan yang terbaikuntuknya.


Sumber : http://analydiap/blogspot.com/2015/01/ketika-ibu-mogok-cerewet-suara-merdeka.html?m=1

Tidak ada komentar:

Posting Komentar