CERKAK
KORAN MINGGU
Kompas - Republika – Jawa pos – Suara merdeka –
Koran Tempo - Media Indonesia dan
lainnnya
CERKAK
,JAWA POS , PUTU WIJAYA
Maling
Tanggal
: 3 Juni 2018-10-01
Penulis
: Lakon Hidup 7 10 Votes
Cerkak
Putu Wijaya (Jawa pos, 03 Juni 2018)
Maling
Ilustrasi Budiono-Jawa Pos.jps
1
Maling sing
dilarang kae mlebu saka dhuwur omah. Sakwise kaya tarsan medun liwat kali ning
jero kamar. Maling kuwi bungkus barang – barang sing paling peteng sing ditemune
lan nyeret nyang dhuwur. Nanging sakdurunge ngalih maling nyedak ana lukisan.
Maling kui ngetokne lampu senter lan ngematna lukisan kui. Wajah e bocah sing
guyu mesem karo gowo es lilin sing lagi dirasakne. Maling kuwi atine bungah lan
nyedak i lukisan e meneh lan ngelus – ngelus. Sakwise ngambungi maling kui
ngelus – ngeluh maneh lan akhir emaling kui nangis magep – magep.
2
Esuk – esuk
pembantu omah mau bukak cendelo lan ngresikki kamar ngarep. Dek ne kaget ndelok ana wong asing turu ing
kamar tamu. Delik – delik dekne mundur lan mlebu kamar jero maling iku tangi.
Miwiti dek ne bingung lali ing ngendi leh manggon. Nanging supaya mbalek ndelok
lukisan anak lan es lilin iku, Dekne langsung sadar , dekne wes keturon dina wes
isuk. Dek ne durung ngresiki barang colongane. Nanging semangat lan tenagane
wis ora ana malah dek ne awet nanging maneh.
Garwane sing
nduwe omah teko gowo samurai sing terhunus. Ndelok maling kui nangis. Dekne
guyu banjur menehi syarat kanggo garwane lan pembantu, luweh becik laporan
kabeh kui ing satpam lan tanggane.
Sementara maling
iku wiwit ngoomong ing lukisan sing ning ngarepe. .
“dul , nek liwat
indomaret kuwi mesti njalok ditukokne es krim lilin loro karo. Supaya nyambung
wektu kuwi umurmu lagi 4 taun. Lagi lucu – lucune kulitmu alus awakmu mambu
wangi suaramu iseh lucu lucu”
‘......cicak –
cicak trudundung
Diam – diam
merayap
Datang seekor
nyamuk ........ ‘tansah mesem
Guyumu kayata
ora ana beban amarga kabeh bocah cilik liyane. Yen kowe turu seneng ngomong.
Sak jare wong tuwo kuwi lagi dolanan karo konco – konco malaikatmu. Sak iki
kabeh kui ing nyandi ilange? Ngaleh sakkarepe ninggalne bapakmu! Siso – siso
isek seneng kelet ing kono kene
Yen pethuk ,
awakku dadi lemes . aku ora bisa obah. Pikiranku kok gowo kabeh .... “ Maling
kui terus ngomong ing lukisan karo mrebes mata karo wajahe kudu arep nangis.
3.
Ing
njobo omah krungu warga klesak klesik :
-
Tulung ing
omahku ana maling kawanen!
-
Maling?
-
Iyo, maling
kawanen.saiki ing kamar tamu!
-
Nglapor satpam
wae!
-
Piye pak?
-
Ana maling ing
omahku!
-
Gowo gaman bu?
-
Iso wae gowo
-
Maling biasane
ora gawe gaman
Filsafatnya
: mlebu – jukuk-mlayu-ilang
-
Ana! Dekne ora
mungkin wani operasi dewean, ora gaman, mung gamane sing ketok. Biasane ilmu
ireng
-
Uwonge nangis
saiki
-
Mosok nangis?
-
Ana apa ya?
-
Yen kuwi tilep
sing njogo omah bapak!
-
Ora ana sing
njogo kok, kabeh turu
-
Digrebek wae
-
Luweh becik
laporan polisi
-
Cepet nanging
-
Luweh becik
rembukan disek kudu diatur cara lan strategi ngonangi supaya ora sampek ana
korban
-
Wong piro pak?
-
Siji lan wonge
cilik?
-
Nanging biasane
cilik, yen kui dekne perampok
-
Nanging sing
cilik lueh sadis ,ponakanku ghisik …
-
Siap- siap gowo
gegaman
-
Maling bangsa
ora ketok kuwi njogoomahe pak muin wis gawe dekne kelangan pikiran e
-
Paling dekne
mendem
-
Wong edan paling
-
Omahe pak muin
tenan kaya ana sing nunggu
-
Aja nganggo
gegaman landep bu?
-
Wis – wis aku
nyobo dhisik nawar kanggo cara damai suapay ora muncul kekerasan!
-
Nahan dhisik,
yen pak muin gagal nawar lagek diserbu!
-
Wong wedok ing
mburi kae
-
Tulung, iso
ngirim reporter kanggo ngliput ing omahe pak muin ana maling kesiangan….
-
Maling
kesiangan?
-
Omahe pak muin
emang angker wis tau ana maling , nanging ora iso metu munyer – munyer terus
kaya wong mumet , sampek gilo ngingeti polahe ,aja nganggo gaman sing biasa wae
-
Becik – becik
ora ngopo- ngopo nyobo aku nyobo ngomong becik kanthi damai ,supaya jelas apa
karepane sapa ngerti kuwi ora ana korban
-
Tenang – tenang
-
Minggo pak
muin,ojo wedi, kabeh bantu soko mburi
4.
Maling
iku iseh nangis. Pak lan bu muin muncul saka njero omah, ana loro cadangan
satpam yang menghunus pisau lan pentungan. Klesak-klesik warga mandek
“sugeng
enjing, pak?”
“sugeng
enjing,pak . bapak sinten?
(maling iku kaya
ora ora mampu ngomong , muin terus takok)
“kulo
muin, kang nduwe omah kui. Bapak kenapa ing kene? Bapak sinten?”
“Bapak kenapa
nanging ing omahku?”
(bu muin wanikne
maju)
“awake iku wong
sederhana,pak awake ora nduwe apa – apa. Kenapa bapak ing kene … “
(ujuk – ujuk
maling iku sungkem ing kene)
“ampun
bapak ibu muin, aku salah, hukumen aku! Aku akeh duso!”
“bapak
sapa?”
“aku maling”
(kabeh kaget
kalebu warga sing nguping ing njobo omah )
“Bapak
ing omahku mau maling apa?”
“iku!
Maling ngarahkake bungkusan sing dikerek ing nduwur iseh nglayang”
“iku
barang – barangku sing bapak colong mau?’
“yo”
“Bapak
arep gawa nyang ngendi?’
“arep
tak dol”
“nanging
iku wekku?’
“ya,
aku sing salah, aku duso!arep aku balekne ,aku nyuwun ngapuro, aku tobat
pak.nanging tenagaku ambals ngerti gambar kui!’
“maling
nujukake lukisan”
“awakku
lemes,batuku entek.aku ora iso obah .otak ku beku .aku dadi eling dul, kui
annakku.wektu umur 4tahun aku
5.
Aku
ngiter du ling ngendi – endi , asal anane berita nekani ,nanging wis 20 taun
saiki, dul tetep ora ana kabar mungkin dekne wis gede, rabi,dadi dokter,utawa
wis mati? Aku ora weruh. Peteng ing kabeh ora ana berita ! akhir e pikiran e
saya sengsara.
Dul aku dadi
maling nanging delok gambar kui ,aku dadi lumpuh ,tobat,aku,aku….!
(,aling kui
mbalek nangis magep- magep)
Warga
ing jobo omah awet klesak – klesik
-
Maling nyuwun
ngapuro sakwise delok gambar bocah cilik sing mesem gowo es lilin, pikirannelangsung
maelh, pikirane waras langsung mbalek.dekne langsung nyuwun ngapuro lan tobat.
-
Ahh cekel wae!
Serahne polisi
-
Usir cepet saiki
-
Gepok dhisik
sampek modhar
-
Ojo mesakne
dekne wis tobat nyuwun ngapuro
-
Dadi bner
ya!omahe pak muin ana sing nunggu
-
Gambar iku sing
wis nyadarne malinge
-
Nanging dekne
ora gelem mulih !?
-
Tenagane entek
eleng dul !
Mesakne … dekne ngomong arep mbenakne kuburan dul
anake,lho!
-
Lho emag e dul
wis ketemu ?anakke mari?
-
Dekne ngomong ,
tok-tokane dul wis mati ora ilang , supaya gampang dongakne, dadi perlu ana
kuburan.
-
Mesakne!
-
Ayo demi
kemanusiaan , nyumbang! Mesakne ben cepet dekne mbalek , ben cepet rampung
,mengko medsos teko heboh awake !
-
Medsos wis weruh
iki?
-
Reporter TV arep
teko iki?
-
Gage
nyumbang!karepmu sakpira- pira kono!!mlebu Tv isin awake
6.
Maling iseh nangis warga pada saka jero ,sumbangan wis
dikumpulne dhisik banjur iku diserahne bu muin
“warga nangis, kabeh gede rasa gede kemanusiane. Sapa
ngomong urip keras ana kota wis awet entek solidaritas gotong – royong!? Iki
sumbangan spontan saka warga kanggo maling sing maling kui!?
bu muin sakwise nyerahne karo bojone ben diwehne maling iku.
bu muin sakwise nyerahne karo bojone ben diwehne maling iku.
“Sumbangan spontan saka warga !” pak muin nangis.
“wah aku diceluk”. Muin ngogoh duwet ing kantong ,
nambah sumbangan kui. Sawetara warga nyusul nyumbang
“uwis? ana maneh?”
Anak dikongkon wong tuwek melu nyumbang. Kabeh nangis
banjur tepuk tangan.
Banjur muin nyedaki maling sing iseh nangis.
“wis aja terus nangis, sing wis yauwis wae aja
ditangisi, diikhlasne wae amarga iseh akeh sing arep teko meneh , luweuh becik
iku sing diperhatekne , pak.”!
“cepet wehi sumbangane , pak muin! aja ngerusolo ora
bakal iso diajak runding.!”
“oh ya !iki ana sumbangan spontan saka warga kanggo
ngapus eluh.ngadek mbalek,busungne dada.tabaahne batinmu!”
“Serahne ae,pak!ojo kakean omong.”
Ana warga cepet – cepet nyumbang
“Iki ana tambahane meneh!”
“ndelok , kabeh warga melu trenyuh!kata kayata crita
ing sinetron,penderitaan iku ora bakal diwehi,yen kuwi kowe ora dipercoyo iso
ngatasi!Ayo sing semangat!”
“cepet serahne!”
“tumpunen iki!lan sakila mbaleko,keluargamu mesti
goleki khawatir”
Maling dadi isen.dekne nolak.didesak,dekne tambah ora
sudi.tangise nambah akeh.satpam terpaksa melu melbu ndesak lan mbujuk supaya
maling nrima sing diwehi warga banjur mbalek mulih.
“kenapa nolak,tomponen warga ikhlas mas!”mas,awake
biasa digepuki maling demi kesejahteraanne warga.nanging krungu cerita mas,
awake melu nangis. Putra awake ya meninggal ing usia 5 taun.10taun kepungkur,
nanging awake iseh terus nangis saben liburan amarga dadi ana wong 2 wae karo
istri ing omah. Apa artine urip tanpa anak!?”
Segeng berjuang bang.tobatlah,lan mbalik ing dalan
sing bener! penderitaan iku dienggo hikmah kanggo pembinaan karakter bansa!?”
Bangkit ,bung, bangkit! Tomponen umbangan awake tanda
simpati !”
Sedelet meneh reporter TV arep teko ngliput. Eluh
bapak bakal ngewehi inspirasi masyarakat kanggo njogo lan nyayangi anak!”
Maling iku kaget, sakwise, krungu reporter Tv mau
teko, akhirre dekne mau arep nrimo sumbangan.karo nangis dekne nyembah kabeh
uwong.banjur kanthi ati abot ngaleh.kabeh warga nglambai tangan ngewehi pamit.
Sakwise maling ngaleh ,pak muin dibantu warga ,
ramai-ramai ngedokne barang curian sing dikerek kui, nanging sakwise
dibuka,kabeh kaget .isine kabeh sampah barang curianne uwes digawa mlayu.
Bu muin njerit pingsan.warga ,bengok nesu,mau nggodak,
Maling!Maling!Malinggg!” nanging ing ngendi – ngendi maling wis kabur ***
Tol
Cipularang 10-11-2017
PUTU WIJAYA Sastrawati lan
Dramawan manggon
Ing jakarta
CERPEN KORAN MINGGU
Kompas-Republika-Jawa Pos-Suara Merdeka-Koran
Tempo-Media Indonesia dan Lainnya
CERPEN, JAWA POS, PUTU WIJAYA
Maling
Date: June 3, 2018 Author: lakon hidup 7
10 Votes
Cerpen Putu Wijaya (Jawa Pos, 03 Juni 2018)
Maling ilustrasi Budiono - Jawa Pos.jpg
Maling ilustrasi Budiono/Jawa Pos
1
Maling yang brutal itu masuk dari atap rumah.
Lalu seperti Tarzan turun lewat tambang di ruang depan. Ia membungkus
barang-barang berharga yang ditemuinya dan mengereknya ke atas. Tapi sebelum
pergi ia tertarik pada sebuah lukisan. Maling itu mengeluarkan lampu senter dan
memperhatikan lukisan itu. Wajah seorang anak yang tersenyum sambil
mengacungkan es lilin yang sedang dinikmatinya.
Maling itu terpukau. Ia mendekati lukisan dan
mengusap-usapnya. Kemudian menciuminya. Lalu mengelusnya lagi. Dan akhirnya ia
menangis tersedu-sedu.
2
Pagi-pagi pembantu rumah mau buka jendela dan
membersihkan ruang depan. Ia terkejut melihat ada orang asing tidur di kamar
tamu. Mengendap-endap ia mundur dan masuk ke ruang dalam. Maling itu terbangun.
Mula-mula ia bingung dan panik. Lupa di mana ia berada. Tapi begitu kembali
bertatapan dengan lukisan anak dan es lilin itu, ia segera sadar, ia sudah
ketiduran dan hari telah pagi. Ia belum membereskan barang curiannya. Tapi semangat
dan tenaganya tak ada. Bahkan ia mulai menangis lagi.
Suami pemilik rumah muncul. Ia membawa samurai
yang terhunus. Melihat pencuri itu menangis. Ia tertegun, lalu memberi isyarat
kepada istri dan pembantu, lebih baik melaporkan semua itu pada satpam dan
tetangga.
Baca juga: Boko – Cerpen Putu Wijaya (Kompas,
22 April 2018)
Sementara maling itu mulai ngomong pada
lukisan di depannya:
“Dul, kalau lewat di Indo Maret kamu mesti
minta dibelikan es krim lilin sekaligus dua. Supaya nyambung. Waktu itu umurmu
baru 4 tahun. Lagi lucu-lucunya. Kulitmu halus, bau tubuhmu harum, suaramu
masih cadel:
‘…
cicak-cicak drudungdung diam-diam merayap, datang seekor nyamus…’ Selalu tersenyum.
Tertawamu renyah lepas tak punya beban apa-apa
seperti juga semua anak kecil yang lain. Kalau tidur kamu suka berbicara. Kata
orang tua itu kamu lagi main dengan teman-teman malaikatmu. Sekarang di mana
semua itu?
Ke mana
hilangnya?
Pergi
begitu saja meninggalkan bapakmu! Hanya sisa-sisanya masih suka menempel di
sana-sini. Kalau ketemu, badanku jadi lemes. Aku tak bisa bergerak. Pikiranku
kamu bawa semua…
3
Di luar rumah terdengar warga kasakkusuk:
- Tolong di rumah kami ada maling kesiangan!
- Maling?
- Ya, pencuri kesiangan. Sekarang ada di kamar tamu!
- Lapor satpam saja!
- Ini mau ke sana sekarang.
- Bagaimana, Pak?
- Ada maling di rumah kami!
- Bawa senjata, Bu?
- Mungkin bawa juga.
- Maling biasanya tak bersenjata.
Filsafatnya: Masuk-Ambil-Lari-Hilang.
- Ada! Mereka tak mungkin berani operasi sendirian, kalau tanpa
senjata. Hanya saja senjatanya tak kelihatan. Biasanya ilmu hitam.
- Orangnya menangis sekarang!
- Masak menangis?
- Kenapa, ya?
- Mungkin kena tilep yang jaga rumah Bapak!
- Tidak ada yang jaga kok, kami tidur semua.
- Digerebek saja!
- Lebih baik lapor polisi!
- Cepat tapi.
- Baik kami koordinasikan dulu mesti diatur taktik dan strategi
penyergapannya supaya tidak sampai jatuh korban.
- Berapa orang Pak?
- Satu dan orangnya kecil!
- Maling biasa kecil, kalau besar dia merampok.
- Tapi yang kecil lebih sadis. Ponakan saya dulu...
- Siap, siap, bawa senjata!
- Mungkin jin yang jaga rumah Pak Muin sudah membuat dia
kehilangan orientasi.
- Mungkin dia mabok.
- Orang gila kali.
- Rumah Pak Muin memang ada penunggunya.
- Jangan pakai senjata tajam, Bu!
- Sudah, sudah, saya coba dulu nego secara damai, supaya jangan
timbul kekerasan!
- Tahan dulu, kalau Pak Muin gagal nego baru serbu!
- Perempuan di belakang saja!
- Hallo, tolong bisa kirim reporter untuk meliput, di rumah Pak
Muin ada maling kesiangan...
- Maling kesiangan?
- Rumah Pak Muin memang angker. Sudah pernah ada pencuri, tapi
tak bisa keluar. Muter-muter terus seperti orang stone. Sampai geli kita lihat
kelakuannya.
- Jangan pakai senjata, diplomasi saja!
- Baik, baik, tidak apa, coba saya coba dulu kontak secara damai
supaya jelas apa maunya. Siapa tahu ini teror. Siapa tahu supaya jangan ada
korban.
- Tenang, tenang.
- Silakan Pak Muin, jangan takut, kami backup dari belakang.
4
MALING itu masih menangis. Pak dan Bu Muin muncul
dari dalam rumah, di-backup oleh dua satpam yang menghunus pisau dan pentungan.
Kasak-kusuk warga berhenti.
’’Selamat pagi, Pak.’’
Maling itu terkejut. Ia menoleh. Tapi nampak sangat lemes.
’’Selamat pagi, Pak. Bapak siapa?’’
Maling itu seperti tidak mampu bicara. Muin terus menyapa.
’’Saya Muin, pemilik rumah ini. Bapak kenapa di sini? Bapak
siapa?’’
Maling itu kembali menangis.
’’Bapak kenapa menangis di rumah saya?’’
Bu Muin memberanikan diri maju.
’’Kami ini orang sederhana, Pak. Kami tidak punya apa-apa.
Kenapa Bapak di sini, kami...’’
Tiba-tiba maling itu berlutut di depan Muin.
’’Ampun Bapak-Ibu Muin, saya salah. Hukum saya! Saya berdosa,
mohon dimaafkan! Ampun!’’
’’Bapak siapa?’’
’’Saya maling.’’
Semua terkejut termasuk warga yang nguping di luar rumah.
’’Bapak ke rumah saya ini mau maling apa?’’
’’Itu!’’ Maling menunjuk ke bungkusan yang dikerek ke atas.
Masih melayang.
’’Itu barang-barang kami yang Bapak mau curi?’’
’’Ya.’’
’’Bapak mau bawa ke mana?’’
’’Saya mau jual.’’
’’Tapi itu kan milik kami?’’
’’Ya saya salah. Saya dosa! Akan saya kembalikan. Saya minta
ampun. Saya tobat, Pak. Tapi tenaga saya amblas setelah lihat gambar itu!’’
Maling menunjuk lukisan.
’’Badan saya lemes, baterei saya lobet. Saya tidak mampu
bergerak. Otak saya beku. Saya jadi ingat Dul, dia anak saya. Waktu umur 4
tahun saya lengah sekejap. Padahal hanya sekejap, tak ada 10 menit, karena mau
beli rokok, saya tinggal Dul sebentar di pinggir jalan. Waktu saya kembali,
budak saya sudah hilang. Saya cari Dul ke mana-mana, saya lapor polisi, saya
bayar detektif, Dul tetap hilang.
Istri saya ngamuk, dia menuduh saya jual anaknya. Dia marah lalu
ninggalin saya kawin sama bule. Tapi saya tak peduli. Yang penting anak saya,
Dul, kembali. Saya kejar Dul ke mana-mana, asal ada berita, saya samperin. Tapi
sudah 20 tahun sekarang, Dul tetap tidak ada kabar. Mungkin dia sudah besar,
kawin, jadi dokter, atau sudah mati? Saya tidak tahu. Gelap sama sekali, tak
ada berita! Akhirnya pikiran saya kalut. Dul! Saya terjerumus jadi maling. Tapi
lihat gambar itu, saya jasi lumpuh, saya tobat, saya, saya .... ’’
Maling itu kembali menangis tersedu-sedu.
5
WARGA di luar rumah mulai lagi kasak-kusuk.
- Malingnya minta ampun. Setelah lihat lukisan anak kecil yang
tersenyum membawa es lilin, pikirannya langsung berubah. Pikiran warasnya
kembali. Dia langsung minta ampun dan mau bertobat - Ah! Tangkap saja! Serahkan
polisi!
- Usir cepat sekarang!
- Hajar dulu untuk efek jera!
- Kebiri!
- Jangan, kasihan, dia sudah tobat minta ampun.
- Jadi betul ya, rumahnya Pak Muin ini ada penunggunya!
- Lukisan itu yang sudah nilep malingnya!
- Tapi dia nggak mau pulang!?
- Tenaganya habis, ingat Dul, anaknya! Kasihan...
- Dia bilang mau benerin makam Dul anaknya, lho!
- Lho! EmangDul sudah ketemu? Anaknya mati?
- Dia bilang, pura-puranya Dul sudah meninggal bukan hilang,
supaya gampang didoain. Jadi perlu ada makam.
- Kasihan!
- Ayo demi kemanusiaan, sumbang! Kasihan, biar cepat pulang dia.
Biar cepat beres. Nanti medsos datang heboh kita! - Media sosial sudah mencium
ini?
- Reporter TV mau datang!
- Buruan nyumbang! Terserah kerelaan masing-masing! Masuk TV
malu kita!
6
MALING masih nangis. Warga pada masuk dari dalam.
Sumbangan sudah dikumpulkan. Lalu itu diserahkan pada Bu Muin.
’’Warga terharu, mereka terpanggil kemanusiaannya. Siapa bilang
kehidupan keras ala perkotaan sudah mengikis habis solidaritas gotong-royong?!
Ini sumbangan spontan dari warga untuk maling yang sedih itu!’’
Bu Muin kemudian menyerahkan pada suaminya agar memberikannya
pada maling.
’’Sumbangan spontan dari warga!’’
Pak Muin terharu.
’’Wah, saya juga terpanggil.’’ Muin merogoh duit dari kantung,
menambah sumbangan itu. Beberapa warga juga menyusul nyumbang.
’’Sudah? Ada lagi?’’
Seorang anak disuruh orang tuanya ikut nyumbang. Semua terharu
lalu bertepuk tangan.
Muin mendekati pencuri yang masih menangis.
’’Sudah, jangan terus menangis, yang sudah berlalu akan tambah
galau kalau ditangisi. Ikhlaskan, karena masih banyak yang juga akan berlalu
lagi, lebih baik itu yang diperhatikan, Pak.’’
’’Cepat berikan sumbangannya, Pak Muin! Orang sedih nggak bakal
bisa diajak berunding!’’
’’O, ya! Ini ada sumbangan spontan dari warga untuk menghapus
tangis. Tegaklah kembali, busungkan dada. Tabahkan batinmu!’’
’’Serahkan saja, Pak! Jangan banyak omong.’’
Ada warga bergegas menyumbang lagi.
’’Ini ada tambahannya lagi!’’
’’Lihat, semua warga ikut trenyuh! Kata sebuah cerita di
sinetron, penderitaan itu tidak akan diberikan kepadamu oleh-Nya, kalau kamu
tidak dipercaya-Nya bisa mengatasi! Ayo semangat!’’
’’Cepat serahkan!’’
’’Terimalah ini! Dan sekarang pulanglah, keluarga pasti sudah menanti
dengan cemas.’’
Maling jadi malu. Ia kontan menolak. Didesak, ia tambah tidak
sudi. Tangisnya tambah memilukan. Satpam terpaksa ikut masuk mendesak dan
membujuk supaya maling menerima tanda kasih warga lalu pulang.
’’Kenapa menolak, terimalah pemberian ikhlas warga, Mas!’’
’’Mas, kami biasa menghajar maling demi kesejahteraan warga.
Tapi mendengar cerita Mas, kami ikut menangis. Putra kami juga meninggal di
usia 5 tahun, 10 tahun yang lalu, tapi kami masih terus menangis setiap weekend
karena jadi kelimpungan berdua saja dengan istri di rumah. Apa artinya hidup
tanpa anak?!’’
’’Selamat berjuang Bang. Bertobatlah, dan kembali ke jalan yang
benar! Penderitaan itu banyak hikmahnya untuk pembinaan karakter bangsa!’’
’’Bangkit, Bung, bangkit! Terimalah sumbangan kami tanda
simpati!’’
’’Sebentar lagi reporter TV akan datang meliput. Air mata Bapak
akan memberi inspirasi masyarakat untuk menjaga dan menyayangi anak!’’
Maling itu terkejut. Setelah mendengar reporter TV mau datang,
akhirnya ia mau juga menerima sumbangan. Sambil menangis ia menyembah semua
orang. Lalu dengan berat hati pergi. Semua warga melambai-lambai memberi
selamat jalan.
Setelah pencuri pergi, Pak Muin dibantu warga, ramai-ramai
menurunkan barang curian yang dikerek itu. Tapi begitu dibuka, semuanya
terkejut. Isinya hanya sampah. Barang curiannya sudah dibawa kabur.
Bu Muin menjerit pingsan. Warga berteriak marah, mau mengejar,
’’Maling! Maling! Malingggg!!!’’
Tapi ke mana? Maling sudah kabur. ***
Tol Cipularang, 10-11-17
PUTU WIJAYA Sastrawan dan dramawan. Tinggal
di Jakarta
CERKAK
BASA JAWA

Nama Anggota :
1. Agustin
Nur Hidayah (05)
2. Agustina
Dwi H (06)
3. Anggi
Wijayanti (09)
4. Dona
Ayu Safitri (33)
SMK Negeri 1 Magetan
Jln. Kartini No.06
Tahun Ajaran 2018/ 2019
Tidak ada komentar:
Posting Komentar